υπερορμώ

-άω, Α

(κυρίως παθ.) ὑπερορμῶμαι, -άομαι

κινούμαι με πολύ μεγάλη ορμή, ὑπερορμαίνω*.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὑπερ-* + ὁρμῶ [Ι] (< ὁρμή)].